DE TREK VAN STACARAVANS
Veel beweeglijkheid kreeg ik
van mijn Schepper niet mee,
twee te kleine wielen onder
mijn logge lijf. We hebben
`t niet eens geprobeerd, gerold
heb ik nog nooit. Men takelde
mij in een duinpan, terwijl
ik duinen haat.
Ik ben van hand tot hand
gegaan, vele stille klanten
stommelden in mijn ruime
interieur. Wat te doen? Men
is zo gebouwd. Och,
ik heb hier mijn struiken
om mij heen, twee
bomen gooien schaduw op
het dak en dan
sta ik dus nooit stil.
Ik treed, rijs de pan uit,
zweef geestgronden over naar
innerlijke landen waar het
asfalt suizen kan, de wolven
huilen en een beetje caravan
over verre wegen trekt.